Bagai sang kancil lepas dari mulut buaya

Once upon a time,

Masa tu atok berada di tingkatan satu. Zaman tu persekolahan sesi petang. Nak dipendekkan cerita, ada seorang cikgu disiplin ni memang garang tahap dewa. Semua budak-budak takut ngan Ustaz ni. Ustaz ni cikgu baru. Tapi hangin mengalahkan cikgu otai. Atok namakan ustaz ni sebagai Cikgu A lah yo.

Satu hari tu, cikgu A buat sport check. Cikgu A ditemani dengan dua orang ustazah juga merangkap cikgu disiplin. Cikgu A panggil semua budak lelaki ke luar kelas. Ustazah tadi pulak panggil semua budak perempuan ke depan kelas. Pastu ustazah tu suruh budak pompuan kelas atok pusing belakang. Cikgu tu check sesuatu dari belakang. Atok tak tahu diorang check hapo.

Atok tengah cemas masa tu. Mula-mula cikgu A check rambut. Okeh, semua budak laki kelas atok lepas. Sebab masa zaman dulu semua rambut sepeten. Rambut ala komando. Macam rambut budak plkn sekarang. Budak sekarang ni je rambut canggih-canggih kan.

Pastu cikgu A tak puas hati. Dia terus masuk kelas atok dan semak buku kedatangan sambil-sambil skodeng ustazah tadi sport check budak pompuan. Cikgu A tengok sehelai demi sehelai buku kedatangan tu. Kemudia terhenti pada satu muka surat. Mukanya kelat. Keningnya berlaga-laga.

"Siapa Erin Zahari, Suhami Ahmad dan Syafawi Shariff, keluar ke depan sekarang,"kata cikgu tu lantang. Atok dah cuak nih. Muka pucat. Zaman dulu budak-budak sekolah ni tak beranipun melawan cikgu. Pandang ngadap muka cikgu pun tak berupaya.

Kami bertiga keluar ke depan. Budak-budak dah duduk tempat masing-masing.

"Minggu ni awak bertiga tak datang sekolah tanpa alasan. Apa alasan?,"mata cikgu A merah macam bijik saga. Atok dan dua orang lagi senyap. Cikgu tu tanya seorang demi seorang. Erin tak dapat jawab jadi kena  libas kat bontot pakai rotan. Air mata meleleh. Syafawi pun tak dapat jawab, kene libas jugak. Pun meleleh air mata duduk kat tempat dia. Sampai giliran atok, atok dah macam nak nangis. Ye lah, masa tu aku kecik lagi kan. Comel lagi. (Walhal dah akhil baligh dah ko tok!)

"Kenapa!!,"sergah cikgu tu kuat-kuat. Atok terkejut!

"Semalam saya tak sihat. Rumah saya jauh dengan kawan-kawan lain! macam mana saya nak pass surat makluman kat cikgu kelas. Ini pun demam belum kebah ,"jawab atok leweh-leweh ala-ala tengah demam kepialu.

Aku buat muka cenggini

Cikgu A pandang ustazah dua orang tadi. Mereka berbincang. Pot pet pot pet. Akhirnya cikgu A menjegilkan bijik mata kat atok. Atok pandang lantai je. Tembus nampak kelas kat tingkat bawah.

"Duduk tempat kamu sekarang. Lain kali, kalau tak sihat suruh abang atau ayah datang maklumkan pada cikgu kelas. Paham??!!!"

Atok angguk-angguk laju pastu terus duduk kat kerusi. Buat muka-muka monyok macam orang demam seminggu. Cikgu A tu pun simpati kat atok. Siap usap-usap belakang haku lagi. Lepas je cikgu keluar...

YEsza!!!!!!!!!!!!! Bahahahaha!!!!!!!

                 

Astagfirullah tok.....bawak mengucap.....